Αυτή ήταν η χρονιά που έλαμψε η braindance. Οι clubbers της πρώτης post covid περιόδου βάφτισαν oldschool αυτό που ο Weatherall αποκαλούσε ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ και το έπαιζε στην Hacienda το 1993, τα σημαντικά ηλεκτρονικά labels των 90s από την Warp και την Mute μέχρι την Metroplex και την R&S προχώρησαν σε σημαντικές επανεκδόσεις προκειμένου να επισημάνουν στη νέα γενιά jockeys τις ρίζες της acid, techno, breaks και drum'n'bass ή συνολικά rave κουλτούρας και αν κάτι κρατάνε οι νέοι δημιουργοί από το revival του 90s rave είναι ο έξυπνος τρόπος με τον οποίο στήνονταν τότε τα albums και τα singles. 

Ο στόχος ήταν πρώτα να δημιουργήσουν το σχετικό χάος στο μυαλό του raver και έπειτα το κορμί θα ακολουθούσε. Λαμπρή εξαίρεση η Αθήνα, Ελλάδα. Εδώ, όπου καταλάβαμε την έπελαση του εγκεφαλικού ήχου σαν ακόμη πιο σκληρό, σκοτεινό και γρήγορα techno ως ένα σημείο και συνεχίσαμε την καγκουρο-house (ενίοτε με afro προεκτάσεις) σε κάποιο άλλο, για να έχουμε να λέμε ότι ακούμε ξένα και μόνο τα Χριστούγεννα πηγαίνουμε μπουζούκια.

Πίσω στην λίστα, έχει ενδιαφέρον ότι τόσο το Νο1 όσο και σχεδόν το 50% της εν λόγω λίστας, βασίζεται σε μουσική που ακόμα και αν ακολούθησε τις dance - electronica φόρμες του παρελθόντος βρήκε τρόπο να αναδείξει φρέσκες ενορχηστρωτικές ιδέες και αν μη τι άλλο να υπηρετήσει την τόσο σημαντική στην εποχή μας, ενιαία αισθητική (αγγλιστί concept album) και να ποντάρει στην ατμόσφαιρα.

1. Roisin Murphy - Hit Parade (Ninja Tune)

"...αν είναι να λάμψει ένα αστέρι στο Hit Parade, αυτό είναι του Koze και θα είναι άδικο, ο κόσμος που μεγάλωσε με την ιδιαίτερη pop της Róisín να μην χορέψει με τα beats, τις ενορχηστρώσεις και την χαοτική ευφυΐα που διαπερνά το άλμπουμ στο σύνολο του."

2. A.S.O. - a.s.o.(Low Lying Records)

Γνώριζε αρκετός κόσμος από τον μουσικό κύκλο μου, ότι βαϊμπάρω με το album της Αlia Seror - O’Neil και του Tornado Wallace από την άνοιξη και μετά. Είχα δώσει ένα σχετικό hint στη New Music λίστα του Ιουνίου αλλά δυστυχώς, εφόσον ο δίσκος δεν είχε πάρει ακόμα ευρεία διανομή και κριτικές, δίσταζα να γράψω review για κάτι τόσο undergound υποθετικά. Ασφαλώς και έμαθα από τα λάθη μου. Το ντεμπούτο των  Α.S.O. ήταν ALBUM OF THE YEAR για το FADER και τσίμπησε και το πάντα επιδραστικό 7,8 από το Pitchfork λίγο πριν το τέλος του 2023.

3. Erika - Anevite Void (Interdimensional Transmissions)

Από το πλούσιο σε braindance παράδοση Detroit με αγάπη. Tο Anevite Voi του περασμένου Φεβρουαρίου στηριζόμενο σε αργόσυρτες drone πλάτες, έξυπνα αναλογικά beats από τον βασικό κατάλογο της Roland, συνέθεταν την πιο απλή μα συνάμα λειτουργική Detroit συνταγή από την Erika Sherman που ξεκινήσε στα τέλη των 90s στους πλέον θρύλους Ectomorph (side project των Drexcyia) και είναι από τους πρωτεργάτες του ήχου της Interdimensional Transmissions.

4. Tzusing - Green Hat (PAN)

Ένα electro industrial διαμάντι, γεμάτο κλειστοφοβικές ατμόσφαιρες και κοφτερά beats που θα μπορούσε να κάνει περήφανο τον Trent Reznor την ίδια στιγμή που χαίρει της εκτίμησης δύο δικών μας σπουδαίων προσωπικοτήτων, δηλαδή του Επίτροπου και του Bill Kouligas της PAN Records όπου και κυκλοφόρησε.

5. Loraine James - Gentle Confrontation (Hyperdub)

Φέτος στους βρετανικούς ηλεκτρονικούς κύκλους όλοι μιλούν για το Gentle Confrontation. Το 5ο album με τα εντυπωσιακά soundscapes που έχει οραματιστεί η ανερχόμενη Loraine James είναι μακράν ότι πιο forward thinking άκουσα μέσα στη χρονιά. Καθόλου τυχαία κυκλοφορεί στην Hyperdub του Kode 9 και του Burial.

6. Follakzoid - V (Sacred Bones)

Ενώ νιώθεις ότι είναι βασισμένο σε αυτή την standard παλώμενη σκοτεινή electro μπασογραμμή που μεγάλωσε γενιές και γενιές, από τον Black Devil Disco Club μέχρι τους Death In Vegas, με κάποιο διαολεμένο τρόπο κάθε δεκάλεπτο (και βάλε) κομμάτι του 5ου album που έφτιξαν τ@ Follakzoid είναι ένα ταξίδι σε σπηλιές με ιερά οστά και διαστημόπλοια. Έχει ανακοινωθεί live τους στην Αθήνα στις 17/2.

7. Ron Morelli - Heart Stopper (L.I.E.S.)

Για λόγους που ξεκάθαρα αποδυκνείει το πρώτο χορευτικό album του Ron Morelli, η L.I.E.S. εξακολουθεί να θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα underground labels που πρέπει να τσεκάρει κάποιος αν σέβεται την αναλογική ιστορία της house έτσι όπως σχηματίστηκε σε πόλεις όπως το Σικάγο, το Ντιτρόιτ και η Νέα Υόρκη.

8. Anthony Naples - Orbs (ANS Recordings)

O Νεουορκέζος Anthony Naples θεωρείται από τους πρωτεργάτες τoυ braindance κινήματος στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και είναι ικανός να παράγει από acid house 12ιντσα μέχρι ambient beatless drones όπως το υπέροχο φετινό Οrbs άλμπουμ του.

9. Shed - Towards East (The Final Experiment)

Το εξαιρετικό dub techno album του μάστορα Shed επανακυκλοφόρησε ψηφιακά στις 6/10 γιατί πέρυσι πέρασε στα ψιλά γράμματα και επιβεβαίωσε όλες τις φήμες που τον θέλουν specialist στο να τροφοδοτεί τον ακροατή με πρωτότυτες ρυθμολογίες και doom ατμόσφαιρες. Αν πρέπει να διαλέξετε ένα άλμπουμ σωστής TECHNO από το 2023, ας είναι αυτό.

10. Deadbeat - Kübler-Ross Soliloquies (BLKRTZ)

Τhis is A Must. Ο legend του dub techno επιστρέφει με νέo album και κομμάτια όπως το εναρκτήριο Double Bong Cloud, το πολυδιάστατο Mountains From Mole Hills ή το electro rap του Brick Stick Blick επαναπροσδιορίζουν τον όρο ganja smoke escapism παραδίδοντας μακράν ότι πιο τριπαριστό έχω ακούσει τελευταία.