Στο προτελευταίο επεισόδιο της σειράς Wu-Tang: An American Saga, ο RZA επιστρέφει στη Νέα Υόρκη για να στήσει το 2ο album των Wu και ψάχνει απεγνωσμένα την σύνθεση "Holy Thursday" από το θρυλικό και ακόμα (παρά τις επανεκδόσεις) σπάνιο album Songs Of Innocence του σπουδαίου συνθέτη ενορχηστρωτή David Axelrod. Ο ελεύθερος χρόνος μου επιτρέπει την προβολή του επεισοδίου στις αρχές aka Δευτέρα αυτής της Μεγάλης Εβδομάδας και μία μέρα μετά, ψάχνοντας τα ράφια του γειτονικού και νεοαφηχθέντος στην Ασκληπίου "Modernistas" πέφτω πάνω στη καλύτερη επανέκδοση του Songs Of Experience του David Axelrod όπως την επιμελήθηκε ο Egon για το label του Now Again.  "Meant to be" σκέφτηκα και η κόπια του Experience αφενός μπήκε στην τσάντα μου, αφετέρου με έβαλε να ψάχνω το Songs Of Innocence και ασφαλώς πυροδότησε την ιδέα αυτού του Holy Thursday mixtape, ιδανικό για παραπάνω από μία ακροάσεις και μπόλικη μελέτη κατά την διάρκεια των ταξιδιών μας προς στις εξοχές.

Θυμάμαι, όταν εργαζόμουν στα Metropolis, στις αρχές των 00s  συνηθίζαμε να λέμε ότι η μεγάλη εβδομάδα επιτάσει το ξεσκόνισμα της λεγόμενης «μεγάλης μουσικής» όπως ο καθένας το αντιλαμβάνεται. Στο ελληνικό υποκατάστημα, σχεδόν οτιδήποτε έφερε την υπογραφή του Χατζιδάκι ήταν μεγάλη μουσική, ιδανική για εβδομάδες σαν και αυτή. Μερικές εκατοντάδες βινύλια αργότερα, ακόμα δεν έχω την απάντηση για το τι θεωρεί μεγάλη μουσική ο καθένας. Νιώθω σεβασμό ακόμα και αν δεν γνωρίζω αρκετά για την κλασσική μουσική, ξέρω ότι σίγουρα για άλλους υπάρχει η επική εκδοχή της τζαζ και πιθανόν από album όπως το Drukqs ή το Music For Airports του Eno, τα παιδιά της electronica έχουν βρει την δική τους Μεγάλη Μουσική σε αυτό που λέμε ambient ηχογραφήσεις. Τα δε indie kids, κάθε τέτοια εποχή θυμούνται το πάντα επίκαιρο Agaetis byrjun των Sigur Ros ενώ οι φίλοι της μοντέρνας κλασσικής σύνθεσης μετά και από την απώλεια του Sakamoto  έχουν αρκετό υλικό να ακούσουν στο φετινό Πασχαλινό break. Ξεχνάω κάποιους; Α ναι, βάλτε σε λούπα το Faith των Cure για τα goth και τα punk kids και φροντίστε οι metal heads να μεταλλάβουν με λίγο από το Perdition City των Ulver, συνήθως κάνει εξίσου καλό και για τους trip hop fans του Nearly God από τον Tricky.  

Yπάρχει όμως και μια εκδοχή μεγάλης μουσικής, αυτή που έχει σαμπλάρει το hip hop αλλά έχει επιπλέον επηρεάσει άπαντες, από indie psych rockers μέχρι ανοιχτόμυαλους metal heads και σίγουρα όλους τους σπουδαγμένους electronic producers της πιάτσας. Αυτή η χειροποίητη και με μεράκι γραμμένη μουσική που αν την αφήσεις Μεγάλη Πέμπτη να ρολλάρει μετατρέπει ακροατές με απόψη σε vinyl junkies και ανοίγει το μεγάλο κεφάλαιο του «πώς να γίνεις ακουστικόφιλος». 

Μέρες που είναι, δεν υπάρχει η παραμικρή πρόθεση για δογματισμό και ασφαλώς καμία ανάγκη για μουσικό προσηλυτισμό, πέραν της ελπίδας ότι η μουσική θα περάσει το μήνυμα της και θα αναδείξει τις δυναμικές της. Άλλωστε, η πλειοψηφία των ηχογραφημάτων που έχω συμπεριλάβει έχουν μετατραπεί πλέον σε golden standards για τους φίλους του αναλογικού ήχου και οι sound tech nerds μαζί με τους θεωρητικούς της μουσικής σύνθεσης έχουν αναλύσει κάθε δευτερόλεπτο σε κομμάτια που μηδενίζουν τον χρόνο όπως το "The Human Abstract". 

Αν ήταν λίγο πιο δόκιμη η φράση «πάω στοίχημα» εγώ θα το έβαζα, πιστεύοντας ότι από οποιαδήποτε μουσική φυλή και αν προέρχεστε δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρείτε έστω και ένα jam που να σας κάνει. Πέραν του γεγονότος, ότι αυτά τα 61 λεπτά αξίζει να κριθούν για το συμπαγές και κονσεπτικό ύφος που υπηρετούν αυτή την Μεγάλη Πέμπτη. Από τα κοφτερά riff συνθέσεων όπως το "Black Venom" των Budos Band μέχρι τις σχεδόν αναγεννησιακές ευαγγελικές μελωδίες από τον Δωδεκάλογο του Rob και ασφαλώς τα διάχυτα vibes βιμπραφώνου πάνω σε στακάτα, πότε ωμά και πότε γλυκά drum παιξίματα, σε συνδυασμό με πνευστά, επικά έγχορδα με την σφραγίδα του Βραζιλιάνου Arthur Verocai και παλαιάς κοπής κιθάρες, αυτή την Μεγάλη Εβδομάδα φέρνουν την κατάνυξη με μία δόση αναλογικής groove ψυχεδέλειας. Enjoy. 

Προτιμήστε το mixtape για λόγους ροής, αλλά αν οπωσδήποτε θέλετε και μέρος του tracklist θα το βρείτε στην ακόλουθη spotify λίστα.