Δύσκολα τα πράγματα όταν μιλάμε για χώρες που στο μεγαλύτερο διάστημα της σύγχρονης ιστορίας τους αρνούνταν να υποστηρίξουν ξενόφερτες κουλτούρες, πόσο μάλλον όταν αναφερόμαστε στη μουσική που κατά κύριο λόγο προέρχεται από την Αμερική. Η περίπτωση της Τουρκίας δεν είναι μοναδική αλλά σίγουρα είναι από τις χώρες που στο παρελθόν στερήθηκαν την πρόσβαση στον ανεπτυγμένο δυτικό πολιτισμό.  Αρκεί να αναλογιστούμε πόσο δύσκολα οτιδήποτε λιγότερο οικείο και τρόπον τινά ντόπιο κατάφερνε να κερδίσει μαζική αναγνώριση στην χώρα.

Κάθε τόπος στα 60s και 70s ήθελε να μοιάζει στους μεγάλους pop stars της Γαλλίας, της Αμερικής, της Μεγάλης Βρετανίας με αποτέλεσμα η μουσική του να παρεκκλίνει της παραδοσιακής folklore. Αυτό συνέβη σίγουρα στην Ελλάδα αλλά σήμερα θα εστιάσουμε στην γειτονική Τουρκία και πιο συγκεκριμένα στο ξενόφερτο groove της.

Υπήρξαν μουσικοί που συνέθεσαν Funk, Disco, Jazz, Bossa Nova κομμάτια χωρίς να συμπεριλάβουν το anatolian στοιχείο στις ενορχηστρώσεις αλλά και αρκετοί που αποφάσισαν να το συμπεριλάβουν σε κάποιες άλλες παραγωγές. Μάλιστα, δεδομένων των πολιτικών περιορισμών, υπάρχουν ουκ ολίγες περιπτώσεις όπου οι μουσικοί υποχρεούνταν να παντρέψουν στοιχεία από τον τοπικό ήχο για να μην έχουν προβλήματα με τον νόμο.