Ένα από τα ωραιότερα βράδια της ζωής μας, εξελίχθηκε στις 12 Ιουλίου του 2006. Δε θα είχε συμβεί ποτέ, αν για 4 ημέρες, το διάστημα 25 μέχρι και τις 28 Φεβρουαρίου του 2002, χάρη στον παραγωγό Joe Henry και την παρέα του, ο μεγαλύτερος τραγουδιστής όλων των εποχών κατά Jerry Wexler κι ένα ολόκληρο κεφάλαιο του Sweet Soul Music του Peter Guralnick, δεν είχε στρωθεί για τη μεσσιανική επιστροφή του.

Ο αγαπημένος μας Solomon ηχογράφησε το σπουδαιότερο lp του, οι φίλοι του ήταν παρόντες, ο Van, ο Bob, ο Dan, o Tom και τόσοι ακόμη, για το Don’t Give Up On Me που 20 χρόνια μετά, αποτιμάται ως ένα από τα μετρημένα στα δάχτυλα σημαντικότερα LP του αιώνα που διανύουμε. Με τα αγέρωχα υλικά αυτού που προηγήθηκε.

Μια δεύτερη καριέρα ανέκυψε για τον Solomon Burke, εξ’ ου και εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ στο Ηρώδειο, 4 χρόνια μετά την κυκλοφορία του διπλού lp του, που ενέταξε χάρη στην commercial επιτυχία του, ένα νέο κόσμο στη soul μουσική, εκτεινόμενο από τα πιτσιρίκια που ξεμπέρδευαν με τους χ,ψ Radiohead μέχρι και τους καθαρόαιμους “indie” θιασώτες που συναντούσαν ένα απόλυτα προσβάσιμο, καθαρόαιμο, «άρτια συναισθηματικό» δισκογράφημα.