Ο καιρός δεν ήταν ο μόνος απρόβλεπτος παράγοντας. Αν κυκλοφορούσες στην πιάτσα θα καταλάβαινες ότι τα δισκάδικα στοκάρουν πλέον περισσότερες εγχώριες κυκλοφορίες από όσες αντέχουν να πουλήσουν και για να μην χαλάσουν καρδιές δικών μας παιδιών, παραλαμβάνουν μεν με παρακαταθήκη τα βινύλια τους αλλά σε κουβέντες με πάσα ειλικρίνεια μαζί τους κάνουν ξεκάθαρο ότι πλέον η εναλλακτική - ανεξάρτητη σκηνή παράγει και τύπωνει περισσότερους δίσκους από όσους μπορεί το κοινό της να καταναλώσει.

Η απόδειξη βρίσκεται και στην σοδειά του Μάη που αφήνουμε πίσω. Διατηρώ και πάλι την επιφυλακτικότητα μου για να συμβαίνει εκεί έξω κάτι που δεν μπορώ καν να αντιληφθώ κρυμμένος στο καβούκι της Ασκληπιού, αλλά από το ελάχιστο που βγαίνω και εκεί έξω βλέπω τα live των δικών μας παιδιών, μισοάδεια ή μισογεμάτα. Η απάντηση βρίσκεται προφανώς στη δημιουργία αυτή καθεαυτή. Φτάσαμε καλοκαίρι πια και κρατάμε από τα μαλλιά δίσκους όπως αυτός των Mob ή του Νέγρου Του Μοριά προκειμένου να έχουμε να λέμε ότι έβγαλε και κάτι καλό η σκηνή φέτος.

Τι; Μήπως εγώ δεν ξέρω να ακούω μουσική;

Μπορεί, αλλά από τα Relevant Box χρόνια μέχρι σήμερα έχω μετρήσει αυτή την πιάτσα και ξέρω να πω πως όταν κάτι είναι πραγματικά καλό, πρώτα οι ίδιοι οι μουσικοί της σκηνής έχουν να λένε και να το μοιράζονται μεταξύ τους. Είναι αυτό που λέμε «κουβέντες της πιάτσας», που πετυχαίνεις κάποιον σε μπαρ και καφέ και αμφότεροι συμφωνείτε ότι τελευταία το τάδε ήταν όντως καλό και το δείνα έχει φοβερή λάιβ παρουσία.

Και αυτό μέσα στο 2023, έχει στερέψει και δεν είναι γιατί οι μπάντες ή τα πρότζεκτ δεν εμφανίζονται με συνεχή ροή, είναι γιατί όπως και με την πολιτική, η σκηνή έχει εγκλωβιστεί στη μικροκλίμακα της και ο καθένας κοιτάει να επιβιώσει φτιάχνοντας την καλύτερη μουσική που μπορεί. Αυτό όμως δεν αρκεί. Ο κόσμος υποτίθεται ότι ψάχνει μουσική που δεν ήξερε ότι χρειάζεται στην ζωή του, όχι μια μικρογραφία των μουσικών τάσεων που συμβαίνουν τώρα. Σημάδι των καιρών και η πρόσφατη διάλυση των Bazooka, νομίζω.

Anyway, μπαίνει ο Ιούνιος και δεν κρατάω μεγάλο καλάθι για το 2023, σχεδόν νιώθω υποχρέωση μου (απότι A&R ταλέντο μου έχει μείνει) να προσπαθήσω να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται.

Την υποθετική βάση του ανεκτού με σκόρπιες μικρές εκπλήξεις, ξεπέρασαν τα παρακάτω δέκα για τον Μάϊο. Ελάχιστα τα entries νέων ονομάτων και συγχαρητήρια στις παλιές καραβάνες που τουλάχιστον ξέρουν να διατηρούν το κοινό τους. 

Δεινόν το follow,  ου γαρ έρχεται μόνον. 

 

1. Kepler Is Free - Spike Lee w/ Lex (Veego Records)

Οι Kepler ανεβαίνουν πρώτοι στο τρένο που ξεκινάει και απαιτεί τους ράπερ της χώρας μυαλωμένους αρκετά ώστε να στήνουν πλέον τις κοφτερές ρίμες τους πάνω σε «κλασικές» παραγωγές μακριά από το εφήμερο των trap & drill beats. Αυτή η version του Spike Lee σε δέκα χρόνια θα ακούγεται πολύ πιο classic από το original. Αναμένουμε ολόκληρο το album των Kepler που μόλις μοίρασαν ένα ακόμη δείγμα του.

 

2. Κος Κ. & Γιώργος Μαρκόπουλος - Φευγιό (Just Gazing)

Αν ο Κ αποφασίσει να μοιραστεί την ακουστική πλευρά του σε έναν ολόκληρο δίσκο, το κοινό του θα τριπλασιαστεί. Mark my words και απολαύστε το ταξιδιάρικο νέο του single.

 

3. Millions Of Dead Tourists - Αλλεργικό Σοκ (Won Ton)

Σοβαρό synth wave, early electro ντελίριο με την υπογραφή της Won Ton, βλέπε METAMAN - A.C.U. - Regressverbot. Υπάρχει μόνο στο bandcamp.

4. Boys’ Shorts - With You (Permanent Vacation)

Οι νομάδες  Boys’ Shorts με καταγωγή από την Θεσσαλονίκη εξελίσσουν την αγάπη τους για την Italo και στο νέο τους single για την ever cool Permanent Vacation παραδίδουν το italo acid έπος With You. Εργαλείο από τα λίγα αν είναι κοντά σε αυτά τα μονοπάτια ο DJ ήχος σου.  Μερικές φορές, το remix του Εden Burns δουλεύει ακόμη καλύτερα

 

5. Liva K. - You Can Dance Now (MadorasInDaHouse)

Από την Μύκονο ως την Αθήνα και από την Χαλκιδική μέχρι την Κρήτη, "You Can Dance Now", με τη νέα deep tech house βόμβα του Liva K. όχι μόνο γιατί το λέει το brand του Madoras αλλά γιατί legends σαν τον Black Coffee στήνουν τα σετ τους γύρω από αυτό. Περισσότερα για το ντεμπούτο του Liva K. εδώ.

 

 

6. Saske - Monokyalo Freestyle (Stay Independent)

Ο Οδυσσέας πάνω στο easy going break beat του llois καταγράφει με το πιο freestyle τρόπο το success story της τελευταίας πενταετίας του. Take it or leave it, απλά σημείωσε τον στίχο «Αν τον τρέχαν σαν κι’εμένα θα είχαν θλάση στο μηνίσκο».

 

 

7. Veslemes & Δεσποινίς Τρίχρωμη - Τα Χάδια (self release)

Viva La 80s. Νεοκυματικά μελωδικά στρώματα μιας άλλης εποχής στη νέα μουσική που μοιράζονται από κοινού η Δεσποινίς Τρίχρωμη και ο Γιάννης Βεσλεμές aka Felizol. Cool pop για τα παιδιά που επιστρέφουν στα vintage synths.

 

8. Kandè - What A Lovely View (Mellowsophy!)

Η Mellowsophy! δοκιμάζει την τύχη της στον ανερχόμενο νέο r&b ήχο συστήνοντας το ταλέντο της Kandè και με το βασικό ενορχηστρωτικό πυρήνα του label σε 90s - D’ Angelo φόρμα.

 

9. Mazoha - Aποσμητικό  feat. Nalyssa Green (Inner Ear)

O Μazoha οδηγεί την κούρσα στο νεορομαντικό indie synth ήχο που ο ίδιος εφηύρε με το co-sign της Nalyssa Green σε μελωδίες που θα ζήλευαν οι Roxette του Joyride. Ελπίζω ο επόμενος δίσκος του να λέγεται “Ας τους σκοτώσουμε όλους και ας αφήσουμε τον Θεό να τους ξεχωρίσει”.

 

10. Youth Valley - February (Make Me Happy Records)

Με τις φωτογραφίες των Smiths, των Mazzy Star, των MBV και των Cure κολλημένες στους 4 τοίχους οι Youth Valley συνεχίζουν να παραδίδουν σχεδόν άρτιους lo-fi brit pop δίσκους μιας άλλης εποχής. Το February έχει ακριβώς το cool breeze αεράκι που μας συνόδευε ολόκληρο τον Μάη.