Ας παραδεχτούμε ότι θα μπορούσε να είναι άλλο ένα podcast / talkshow για την Σάττι και την Eurovision. Όλοι μπορούμε να ζήσουμε με αυτό.

Podcast περιεχόμενο από δύο αερολόγους προστίθεται πάνω σε τόνους Γιουροβιζιονικής ασχετολογίας, αλλά μήπως στο βάθος του τούνελ (με πρόσφατη και την επίκαιρη περίπτωση ντοκιμαντέρ για τον συνθέτη Γιάννη Σπανό) κρύβεται μια παθογένεια της εγχώριας μουσικής που θέλει ακόμα και τα πιο φτασμένα μουσικά ονόματα να δυσκολεύονται στο να διατηρήσουν το πολυπόθητο Ρεπερτόριο Ποιότητας;

Είναι το σύστημα πολιτισμού που ωθεί τους δημιουργούς να έρχονται αντιμέτωποι με εκ διαμέτρου αντίθετα καλλιτεχνικά οράματα από αυτά στα οποία αρχικά είχαν ταχθεί ή είναι η ανάγκη του να μεγαλώσει και άλλο το εγώ και η αναγνώριση τους στην χώρα, ασχέτα με το τι καλλιτεχνικό κόστος θα έχει αυτό στην μουσική τους παρακαταθήκη;

Η τελευταία πρόταση μπορεί να διαβάζεται σαν σκέψη με βάθος, αλλά στ'αλήθεια όλοι ξέρουμε ότι το δίδυμο Λιλής-Χαλκιόπουλος ακόμη και αν θέλει, αδυνατεί να δώσει αναλόγου επιπέδου ανάλυση. Κάτι που απλά κάνει το επεισόδιο 22 από διασκεδαστικό μέχρι ανατρεπτικό και σίγουρα ΑΣΟΒΑΡΟ.