Αυτή είναι η ερώτηση πια, των καταναλωτών, των δημοσιολόγων και εν πάση περιπτώσει όλων όσων βρίσκονται εκτός του κυκλώματος των δισκάδικων και των labels, αναφορικά με την Παγκόσμια Ημέρα Δισκοπωλείων. Κι όπως συμβαίνει με τόσες ανεξάρτητες ιδέες, αργά και σταθερά, αμφισβητείται ο στόχος κι η ουσία, ενόσω η όποια εναλλακτική νοηματοδότηση ηττάται κόντρα στη mainstream εργαλειοποίηση. 

Ας μην το βαρύνουμε. Αυτή η ιδέα ξεκίνησε σε μια άλλη εποχή, όταν τα δισκάδικα και τα πικάπ, δε στριφογύριζαν σε πάσης φύσεως διαφημιστικά, όταν τα labels που συμμετείχαν ήταν μικρά και ανεξάρτητα, όταν το discogs ήταν βρέφος, όταν δεν ήταν τελικά διαχωρισμένες οι έννοιες "θαμώνας δισκοπωλείου" / "αγοράζω online βινύλια". Όπως καθετί που έχει απήχηση, κάποιοι θα λοξοδρομήσουν, άλλοι θα αισχροκερδήσουν, μερικοί θα λένε πως γιορτάζουν από το σπίτι τους, άλλοι θα γκρινιάζουν για να πάρουν τους δίσκους νωρίτερα, εντούτοις πέραν της μεμψιμοιρίας, των ουσιαστικών ή περιττών εκδόσεων, και των πολλών τραγελαφικών περιστατικών, η ημέρα θα λειτουργεί όπως όλες οι "παγκόσμιες ημέρες".