Θα γράφτουν πολλά από πολλούς, θα πλασαριστούν ως «καλύτεροι» χιλιάδες δίσκοι, από εκατοντάδες ειδήμονες και ακόμα και αν στα πιο μικρά και λιγότερο εκπαιδευμένα χωριά όπως το δικό μας υπάρξουν κοινές συνισταμμένες υποθετικά η «καλή μουσική» θα θριαμβεύσει. Αρχικά γιατί πως αλλιώς να δικαιολογηθούν δεκάδες reviews και New Music Weekly μέσα σε 12 μήνες και έπειτα γιατί πρέπει κάπως να μςα βγουν τα κουκιά και να μην φαινόμαστε «άμπαλοι» συγκριτικά με τους έξω.

Φαινόταν από την αλλαγή της δεκαετίας ότι όσο περνάει ο χρόνος τόσο οι ακροατές θα κερδίζουν έδαφος και τα Μέσα αν δεν είναι πραγματικά ικανά να λειτουργήσουν ως μέσα επιρροής θα παράγουν απλά περιεχόμενο, αν και η λέξη content χρησιμοποιείται πλέον περισσότερο. Σε ένα 10 x 10τμ τύπου κρησφύγετο, στο κέντρο της πιο εμπορικοποιημένης Αθήνας που έχεις δει ποτέ, αποσπάσματα όπως τα παρακάτω 10 έπαιζαν καθόλη την διάρκεια του έτους χωρίς να χρειαστεί μέχρι σήμερα να δημοσιοποιηθούν τόσο σε επίπεδο κριτικών όσο και σε επίπεδο New Music Weekly.

Τα 10 best kept secrets του 2023 λοιπόν, γνωρίζοντας με σιγουριά πως θα μετανιώσω για το κρέμασμα τους στις ιντερνετικές σελίδες. Όχι ότι άλλα (αγαπημένα μου και λιγότερο μαζικά) media δεν έχουν φροντίσει την επικοινωνία αυτών νωρίτερα μέσα στην χρονιά, αλλά σε επίπεδο μεταφοράς τους στην εγχώρια εναλλακτική μουσική πραγματικότητα με σημειώσεις στα ελληνικά, μάλλον αποτελούν ακόμα και μήνες μετά την κυκλοφορία τους μια ενδιαφέρουσα εκδοχή του φρέσκου.  

 1. Erika - Star Line Down (Interdimensional Transmissions)

Tο Anevite Voi του περασμένου Φεβρουαρίου υπήρξε κάτι σαν τελετή μύησής μου ή επανασύνδεσης με τον θαυμαστό κόσμο της braindance. Στηριζόμενο σε αργόσυρτες drone πλάτες, έξυπνα αναλογικά beats από τον βασικό κατάλογο της Roland, συνέθεταν την πιο απλή μα συνάμα λειτουργική Detroit συνταγή από την Erika Sherman που ξεκινήσε στα τέλη των 90s στους πλέον θρύλους Ectomorph και είναι από τους πρωτεργάτες του ήχου της Interdimensional Transmissions. 

2. ML Buch - Fleshless Hand (15 Love)

Από την Δανία με αγάπη 15 AI curated tracks με την φωνή και την late 70s - early 80s ψυχή μιας τύπισσας που στο δεύτερο album της ( Suntub, 27/10/23) ξέρει ακριβώς τι να βάλει και τι να βγάλει από την pop της για να πιάσει επίπεδα Fleetwood Mac. Κοίτα ατυχία, βγήκε σε μικρό label και τα φυντάνια του μουσικού τύπου δεν πήραν χαμπάρι προς το τέλος της χρονιάς ότι αυτό το διαμάντι κυκλοφόρησε. 

3. Freak Heat Waves - In A Moment Divine (Mood Hut Records)

Υπάρχει μια θεωρία που έχουμε φτιάξει με τον Μάστορη και σιγά σιγά επιβεβαιώνεται. Κάθε δίσκος από 7,2 εως 7,8 στο Pitchfork είναι ένα διαμάντι που ευτυχώς δεν βαφτίζουν best new music για να μην τρελαθούν οι τιμές του βινυλίου στην αγορά. Take it or leave it, οι Καναδοί Freak Heat Waves φτιάχουν μουσική που θα αποθέωναν οι DJs του POP στην Κλειτίου και ισορροπεί μαγικά ανάμεσα στα σκοτάδια των Black Dice και την avant pop του Gary Numan. 

4.  James Ellis Ford - The Yips (Warp Records)

Ούτε η Warp δείχνει να ρίχνει ιδιαίτερο βάρος στο απίστευτα ενδιαφέρον νέο album του σουπερ σταρ παραγωγού James Ellis Ford (πρώην Simian Mobile Disco) που παίζει το ορχηστρικό αναλογικό indie στα δάκτυλα και το διανθίζει με όλων των ειδών τα περίεργα έγχορδα και πνευστά. Σόρρυ κι’ όλας που δεν υπάρχει ένα χιτάκι για τα charts σαν αυτά που πολλές φορές κάνει παραγωγή, αλλά στο Hum επιτέλους τον ακούμε να ενορχηστρώνει απίστευτη μουσική. 

5. Loraine James - I DM U (Hyperdub)

Φέτος στους βρετανικούς ηλεκτρονικούς κύκλους όλοι μιλούν για το Gentle Confrontation. Το 5ο album με τα εντυπωσιακά soundscapes που έχει οραματιστεί η ανερχόμενη Loraine James είναι μακράν ότι πιο forward thinking άκουσα μέσα στη χρονιά. Ευτυχώς, το album της παίρνει σιγά σιγά την αναγνώριση που της αξίζει διεθνώς, ακόμα και αν, στη μικρή μας αγορά, νιώθω άβολα να μοιράζομαι περιεχόμενο της νομίζοντας ότι η πλειοψηφία του κοινού δύσκολα θα καταλάβει τον ήχο της. 

6. Isolee - Clap Gently (Resort Island)

Η θέση του Isolee στη σύγχρονη ιστορία της ηλεκτρονικής μουσικής θα πρέπει να είναι τόσο ψηλά και τόσο δίπλα σε αυτή του Dj Koze. Ο δικός του υπνωτικός μα συνάμα χορευτικό ήχος που σέβεται τις disco ρίζες επέστρεψε με το κονσεπτικό Resort Island μέσα στο 2023 και αν για όλους του λάθος λόγους «κοιμήθηκα» αντί να σας ενημερώσω για μια ακόμα υψηλής dance ποιότητας κυκλοφορία να με συμπαθάτε, αλλά είχα τους dj λόγους μου. 

7. .VRIL - Animist (Delsin Records)

Αν ξέρεις από που να ψωνίζεις την τέκνο, τα breaks, την electro και την braindance σου, τότε οι πιθανότητες να έχεις τουλάχιστον μερικές κυκλοφορίες της Delsin στον σκληρό σου ή στην δισκοθήκη σου είναι μεγάλες. Το αγαπημένο Ολλανδικό label κυκλοφόρησε στις αρχές του περασμένου Μαρτίου το φουτουριστικό όσο και δυστοπικό album Αnimist από τον μάστορα της πειραματικής IDM ατμοσφαιρικής, .VRIL. 

8. μ-Ziq - House 13 (Balmat)

Περισσότερη ambient με αυτή την μόλις μία αναλογική house έκρηξη, δηλαδή του House 13 από το Ισπανικό label Balmat με την αυθεντία που ακούει στο όνομα μ-Ziq να παραδίδει από 4am ambient και πρώιμο house μέχρι Μεσολιθικό jungle. Ένα ακόμη album που χρίζει προσοχής. 

9. Anthony Naples - Strobe (ANS Recordings)

Αν μπορούσα να έχω για μια ημέρα πρόσβαση στον σκληρό αλλά και στο mind dimension του Νεουορκέζου παραγωγού Anthony Naples που αφενός υπήρξε από τους πρωτεργάτες τoυ braindance κινήματος στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και είναι ικανός να παράγει από acid house 12ιντσα μέχρι ambient beatless drones όπως το υπέροχο φετινό orbs άλμπουμ του. 

10. Niece Blues - Violently Rooted (Kranky)

Kαι κάτι από τον σκοτεινό ηλεκτρονικό, σχεδόν trip hop κατάλογο της Kranky. Τα blues της Niecy είναι ποίηση και βάλσαμο για τις μέρες που νυχτώνει νωρίς. Το Exit Stimulation κυκλοφόρησε 10 Νοεμβρίου αλλά ακούγεται σαν τον δίσκο με νανουρίσματα που οι Massive Attack δεν τόλμησαν να φτιάξουν.