Οι Stones, οι National, η Kylie, οι BBNG, η Charlie XX ακόμα και οι Blink 182, όλοι με καινούρια μουσική που είναι αδύνατο να περάσει απαρατήρητη γιατί για αυτό έχουμε τουλάχιστον το avopolis.gr και δεν μιλάω καν για τα διεθνή.

Αλλά, -το έχω ξαναγράψει- υπάρχει και ο κόσμος του Wired, ο υπόγεια ψιλιασμένος κόσμος του Fade.radio, η PAN του Κουλιγά και πόσα ακόμα labels και καλλιτέχνες που πηγαίνουν το μοντέρνα μουσική τέχνη μπροστά και έχουν ελάχιστο exposure. Μια δεκάδα, άλλοτε χορευτική και άλλοτε συναισθηματικά φορτισμένη σας περιμένει παρακάτω.

1. Mina, Mark Ronson - Ancora, ancora, ancora (Warner Italy)

Για λογαριασμό του τελευταίου Gucci -και όχι Dior όπως αναφέρω στο pod- catwalk, o Ronson δίνει τα δικά του cents στην Italo ομορφιά του "Ancora" και ξανακάνει την Mina της μόδας.

2. Troye Sivan - Can’t Go Back Baby (EMI)

Το ταλέντο περισσεύει στον Αυστραλό Sivan και κάπου ανάμεσα στις next global idol υποχρεώσεις του καταφέρνει με την ομάδα του να παραδώσουν το πιο must listen dance pop δίσκο της χρονιάς. Χαμός, σε όλο τον υπόλοιπο πλανήτη και ασφαλώς στο timeline, ελάχιστη αναγνώριση και σοβαρή ενασχόληση με την μουσική του στα εγχώρια media.

3. Flight Facilities - Clair De Lune (Dixon Remix) Future Classic

O Dixon δίνει νέα ζωή σε αυτό το chill house classic των FF που όπως σωστά γράφει το Resident Advisor, οι Flight Facilities στα 10s έτρεξαν για να μπορούν πλέον οι Odesza να περπατούν. Καλογυαλισμένα σκοτάδια.

4. Floating Points - Birth4000 (Ninja Tune)

OK, άρα όλο και περισσότερα «μυαλά» της dance επαναφέρουν το λίγο acid, πολύ electro. Good to know γιατί πάει ένα δίμηνο που το φωνάζαμε. Σε άλλα νέα, αυτό το τρακ σκοτώνει, μακάρι να τον δούμε όντως σύντομα στην Αθήνα.

5. DJ 3000 - Snake Eyes (Moth)

To Detroit εξακολουθεί να παραδίδει κοφτερά electro breaks αν και στο σύνολο το Meze EP φλερτάρει πιο πολύ με το house / techno της πόλης. O Dj 3000 και η Motech διατηρούνται στην πρώτη γραμμή του νέου ήχου της πόλης που σέβεται τις ρίζες του.

6. Drop Nineteens - The Price Was High (Wharf Cat Records)

30 χρόνια είχαν να κυκλοφορήσουν οι Βοστονέζοι shoegazers Drop Nineteens και μέχρι στιγμής κάθε δείγμα του Hard Light θυμίζει με τον πιο σωστό τρόπο τις καλογραμμένες αμερικάνικες indie κιθάρες των 90s.

7. Honour - Giz’aard ($uckets) (PAN)

Σε αυτό το σημείο που έχει φτάσει η PAN (την άλλη Παρασκευή καλεί Skrillex & Arca στο Bergain) βγάζει απόλυτως νόημα να έχει στα χέρια της και να μας τροφοδοτεί εβδομαδιαία με την πιο «άρρωστη» και cool μουσική του πλανήτη.

8. Lone - Waterfall Reverse (Greco Roman)

Ο νέος Lone ισσοροπεί ανάμεσα σε jungle, breaksm drum n bass και ανθεμικά piano house ριφ. ΕΠΙΚ.

9. Mustafa - Name Of God (Regent Park Songs)

Αυτό το κομμάτι του Mustafa κόντρα σε όλη την παράνοια που ζει η Μέση Ανατολή.

10. Hermanos Gutierez - Los Chicos Tristes (El Michel’s Affair Remix) - (Easy Eye Sound)

Ο ορισμός του match made in heaven κυρία μου. Desert pop ομορφιά.