Ένα βράδυ Πέμπτης πίσω από το Dj booth του Pharaoh αποφάσισα να δώσω τέλος στη μακροβιότητα των καλοστημένων συλλογών -ναι, ακόμα και αυτών του Mr. Bongo ή του Studio One- και άρχισα να σπινάρω τα βινύλια που είχα φέρει για ακρόαση, δηλαδή dub techno, electro breaks και διανομές της Kompakt και της Ghostly από τις αρχές 00s. Μερικές φορές, ειδικά σε μέρη με φαγητό το συνηθίζω. Όχι να σπινάρω τόσο «βαριά» ψυχεδελοdrone electronics, αλλά να βάζω μια συλλογή να παίζει στο ένα πικαπ και εγώ να ακούω στα ακουστικά τους δίσκους που «θα ήθελα» να παίζω από το δίπλα πικάπ. Anyway, για κάποιον περίεργο λόγο, όταν ξεκινήσα να παίζω κομμάτια τόσο στριφνά όσο π.χ. το "Natja" των Death In Vegas, ο κόσμος άρχισε να τριπάρει, να βρίσκει ίσως ξαφνικά ενδιαφέρον στην μουσική και σίγουρα να shazaμάρει ακόμα και αν ήταν πρακτικά αδύνατο να εμφανιστεί ένα white label της Spectral Sound από το 2005.

Ένας υπέροχος νέος κόσμος όπου ακόμα και μη μυημένοι 50άρηδες βάφτιζαν το άγνωστο, «μουσικάρες», επιδηδόμενοι σε αρκετό shazaming και insta story posting εμφανίστηκε από το πουθενά και απέδειξε ότι μερικές φορές αν οι συνθήκες το ευνοούν, όσο πιο περίεργο τόσο πιο καλό. Και αλίμονο, αν αυτός ο Σεπτέμβρης δεν έφερε μπόλικα καλά και περίεργα για τη New Music λίστα.

Enjoy, Follow, Share. 

 

1. Serebii - Soft Control (Innovative Leisure)

Από τη Νέα Ζηλανδία με Ιαπωνικές επιρροές, ο Serebii συνεχίζει την αναλογική και με βάθος χορευτική μουσική όπως μας την σύστησε 10 χρόνια πριν ο Nicolas Jaar και πριν από αυτόν ο Kalabrese, ίσως με πιο dreamy & downtempo προσέγγιση. όμως το Soft Control είναι το πιο ταιριαστό intro σχετικά με όσα γράφτηκαν στην εισαγωγική παράγραφο.

2. WeTurnToRed - Feels Good (Cosmic Resonance)

Αν μέσα στο επόμενο τρίμηνο δεν ζήσουμε την επέλαση του κοσμικού acid στις indie electronic pop φόρμες, it’s ok, θα είναι μία ακόμη φάση που περνάω, αλλά η Incoming ιστορία δείχνει ότι σπάνια πέφτω έξω. Πίσω από το WeTurnToRed όνομα κρύβεται η Σύριο-Καναδή Shamanta Chandran καιαφού πήρε το βάπτισμα σε συλλογές όπως η Detroit Love της Planet E, τώρα παραδίδει το ντεμπούτο EP της γεμάτο easy going bleeps & acid.

 

3. The Chemical Brothers - The Weight (UMG)

Το πιο αληθινό και το πιο oldschool κομμάτι από το νέο Chemicals. Oh my god, it’s the funky shit με την πιο επιθετική μπασογραμμή και τα πιο trippy γεμίσματα που θα ακούσετε φέτος. Σαν να είπαν στο meeting με την διανομή της Universal, «όχι κυρίες μου, αυτό θα μείνει στο album γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε θα επιστρέψει το Big Beat».

 

4. Babani Soundsystem - Trwa Batan (FPE Records)

Από τον Μαυρίκιο της Νοτίου Αφρικής, επιτέλους ο αυθεντικός afro dance ήχος με τις σωστές ρίζες περνάει στην αντεπίθεση και το "Trwa Batan" είναι αληθινό mindfuck.

 

5. Föllakzoid - V-II (Sacred Bones)

Έρχεται promo για το 5ο album από τ@ Föllakzoid στην Sacred Bones. Μπαίνεις στον δίσκο που έχει 4 παραλλαγές σχεδόν του ίδιου θέματος, η καθεμία πάνω από 10 λεπτά. Τσεκάρεις press photo, βλέπεις το video και διαβάζεις ότι η βασική επιρροή είναι ο Jason Pierce aka J. Spaceman  των Spiritualised, παρότι εδώ ξέγφυγε λίγο η φάση και πήρε και λίγο από techno το μαγείρεμα. Αρρώστια πραγματικά. Ο ορισμός του κομματιού που θα έπρεπε να ρίχνει σαγόνια στα σετ μας με τον Παπασημακόπουλο.

 

6. Wajatta, John Tejada & Reggie Watts - Again And Again (Brainfeeder) +

* Rari - IFT (John Tejada Remix) Unreel Records

Αυτό το light acid, minimal electro effect στο οποίο αναφέρθηκα νωρίτερα επιβεβαιώνεται στη νέα Brainfeeder κυκλοφορία. Ο κωμικός Reggie Watts συνεργάζεται με τον Αμερικανό πρέσβη των minimal techno electronics, αγαπητό John Tejada και παραδίδουν την εν λόγω soulful ομορφιά και ακόμα τέσσερα βραδύκαυστα jams.

 * Σε μια εξίσου ατμοσφαιρική και πολύ πιο shoegaze φάση, μην χάσετε το remix του Tejada στο IFT του Βέλγου Rari.

 

7. Noname - Balloons (feat. Jay Electronica &Eryn Allen Kane) (AWAL)

Προς το παρόν, η α λα Little Simz ευφυϊα της Noname φαίνεται να μην έχει βρει την aναγνώριση που δικαιωματικά της αξίζει. Ίσως μετά την εμφάνιση του Sundial στις Best Of λίστες να πάρουμε παραπάνω μυρωδιά. Καθόλου τυχαίο που εμπλέκεται ο τιτάνας Jay Electronica και που η ενορχήστρωση του Balloons δανείζεται από την jazz ιστορία και τα funky grooves. Είναι τουλάχιστον κουλ και σύντομα ελπίζω να επιβεβαιώσει και ο Άγγελος Κυρούσης.

 

8. Patrick Shiroishi - If Only Heaven Would Give Me Another Ten Years (American Dreams Records)

Ας το πιάσουμε από τον τίτλο, να το πάμε στον μαν που είναι από τις standard street μορφές μουσικών του δρόμου στο L.A., έπειτα τα «σωστά σχόλια» από τα «σωστά» μουσικά μέσα (Wire, Bandcamp Daily, NPR) και τέλος η ίδια η μουσική. Στακάτο σαξόφωνο και η ιδανική αναλογία παύσεων για να ανακυκλώνονται οι ανάσες και η ενέργεια στον χώρο. Deep shit.

 

9. Deadbeat - The Double Bong Cloud (Denial I) (BLKRTZ)

Τhis is A Must. Ο legend του dub techno επιστρέφει με νέo album Kübler-Ross Soliloquies. Το εναρκτήριο DBC είναι ο ορισμός του ganja smoke escapism και μακράν ότι πιο τριπαριστό έχω ακούσει τελευταία.

 

10. Om Unit - Ghosts (Frenk Dublin remix) (Om Unit)

Το είδος της μουσικής που σίγουρα θα διάλεγε ο κύριος Weatherall για το NTS αν ήταν ακόμα μαζί μας.