Όταν ένας από τους σημαντικότερους εγχώριους κινηματογραφικούς σκηνοθέτες συναντά έναν εκ των πλέον ταλαντούχων ηθοποιών/μουσικών για να μεταφέρει μια ταινία-ορόσημο του πρώτου στη σκηνή, και μάλιστα υπό τη μορφή μιούζικαλ, αποτελεί κάποιου είδους νομοτέλεια να ανασηκωθούν κάμποσα φρύδια, πολλά εκ των οποίων με δυσπιστία.

«Την είχα χρόνια την ιδέα του μιούζικαλ στο κεφάλι μου, εκστόμιζα την ιδέα σαν μια παλαβομάρα πάνω σε συζήτηση παρέας, αλλά αμέσως τη μάζευα...»

«Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε το Σπιρτόκουτο ως μιούζικαλ, γνωρίζαμε ότι πολλοί μας περίμεναν στη γωνία, επομένως ακόμα και να αποτυγχάναμε θέλαμε να αποτύχουμε «πετυχημένα»...»

Γιάννης Οικονομίδης

«Από την αρχή μπήκαμε αντισυμβατικά, προσωπικά εγώ ξέχασα την προϊστορία μου μιας και δεν είχα ξαναγράψει ποτέ τραγούδια, ενώ έχω εμπειρία στην ενορχήστρωση...»

«Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου από τη Στέγη μας έδωσε λευκή επιταγή από την αρχή, πράγμα που μας απελευθέρωσε πλήρως δημιουργικά...»

Αλέξανδρος Λιβιτσάνος 

Προσθέτουμε στο βασικό δημιουργικό δίδυμο πολυσχιδή συνθέτη/ενορχηστρωτή που, παρά το νεαρό της ηλικίας του, έχει βρεθεί ήδη σε κάμποσα μέρη της γης με τη δουλειά του (χωρίς να υπολογίζουμε συνεργασίες με καταξιωμένους συνθέτες και δισκογραφικές), κάπως έτσι λοιπόν ξεκινάει ο σχεδιασμός για το «Σπιρτόκουτο: The Musical» που εδώ και ένα μήνα προβάλλεται στη Στέγη Ωνάση, με απανωτές sold out παραστάσεις να του έχουν εξασφαλίσει την αναμενόμενη παράταση.

«Συζητούσαμε πυρετωδώς για την παράσταση μέσω πολύωρων μεταμεσονύχτιων τηλεφωνημάτων – σκοπός μας δεν ήταν να πάμε για χρυσό μετάλλιο αλλά για το παγκόσμιο ρεκόρ, οφείλαμε να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας...» Αλέξανδρος Λιβιτσάνος 

«Πριν τον Γιάννη Αναστασάκη είχαμε σκεφτεί τραγουδιστή για το ρόλο του Δημήτρη, οι καλλιτεχνική κατεύθυνση που δώσαμε όμως απαιτούσε έναν κλασικό ηθοποιό με όχι ακριβώς «κλασική» τραγουδιστική φωνή...» Γιάννης Οικονομίδης

Ο Γιάννης Οικονομίδης, ο Γιάννης Νιάρρος και ο Αλέξανδρος Λιβιτσάνος είναι οι κύριοι υπαίτιοι για αυτό το άκρως παράξενο μα καθ’ όλα γοητευτικό κατασκεύασμα, που καταφέρνει να παντρέψει επιτυχημένα την ελαφριά τζαζ και την παραδοσιακή μουσική με την τραπ και το «οικονομιδικό» μπινελίκι. Η κουβέντα που έγινε με δύο εξ’ αυτών (Οικονομίδης – Λιβιτσάνος) περιείχε την προεργασία που έγινε στο κεφάλι του δημοφιλούς σκηνοθέτη, τη σχέση και συνεργασία με τη Στέγη, το διαχωρισμό και την ερμηνεία εννοιών όπως «παραγωγός» και «ενορχηστρωτής», το διαχρονικά ερωτικό mood του Henry Mancini, την ερμηνευτική δυνότητα του Seth MacFarlane στο κλασικό crooning, ένα απρόσμενο, εμβόλιμο shout out στο «σουβλάκι της Φωκίωνος Νέγρη» αλλά και την απαραίτητη – έστω μερική και σύντομη – ανασκόπηση στο «οικονομιδικό» κινηματογραφικό σύμπαν.