Γιαννιτσά, Λάρισα, Θεσσαλονίκη κι ένας άνθρωπος 24/7 μουσική που ξεκίνησε γράφοντας ποιήματα με λέξεις ελληνικές, θα εξαφάνιζε με άνεση τους άντρες από την γη - συμπεριλαμβανομένου του εαυτού του-, μικρό παιδί μετά από μια κασέτα Rage Against The Machine άρπαξε μια πλαστική καρέκλα και δυο ξύλινα πόδια κι άρχισε να παίζει drums, “Ο γιος της Λάσπης” και “Dust and Mud” τα πρώτα πονήματα, άφησε πίσω του 100 τραγούδια πριν τα περάσει στα όργανα, βόλτες στα στούντιο της Ναυαρίνου για demo σε κασέτες τα πρώτα χρόνια, τα φοιτητικά, μια τεκνοφάση, ο ελληνικός στρατός, ο Jimo, o Kid Galaxy, οι Psychedelic Trips To Death, οι Vagina Lips κι άλλα πολλά μέχρι το project MAZOHA.

Tζίμης Πολιούδης και μια ιδέα από τον Monsieur Minimal για στίχο ελληνικό, Οδός 55 σε ηχεία και ακουστικά και η έναρξη της «μαζοχ-ικής» περιόδου, με συνεργασίες πάντα με άτομα που θαυμάζει κι ένα πρόγραμμα επιμελούς φοιτητή, ευέλικτο, αλλά πάντα παραγωγικό. Όπου υπάρχουν φοιτητές γίνονται τα καλύτερα live, ένα thrift shop sτα σκαριά, «Δεν είμαι λαϊκός» και «Πλεμπόι» τίτλοι προσεχώς και πώς το αυθόρμητο και το πηγαίο μπορεί να παρεξηγηθεί.

Προς ποιους το κολοσσιαίο σιχτίρισμα Στη Χώρα των νεκρών, ποιον δίσκο θα κρατούσε ο Mazoha αν έπρεπε να μείνει μόνο με έναν δίσκο πάνω στην γη, πώς προκύπτουν οι 1000mods, o Σιδηρόπουλος, οι Mudhoney, η Madonna, οι Screaming Trees, ο Πουλικάκος και οι Haddaway σε μια συζήτηση μαζί του, τι περιμένουμε σε ένα νέο ηλεκτρονικό άλμπουμ που οι κιθάρες θα μας αφήσουν, σαν άλλο «Μπάσταρδο» 7 χρόνια μετά, ποιο live με τους Bazooka θα είναι πάντα αυτό που θα θυμάται, γιατί ο MAZOHA βασανίζεται, πώς και γιατί το «Αθανασία» των Vagina Lips βρίσκεται σε όλα τα password του Τζίμη Πολιούδη, αν μια μέρα σταματούσε να υπάρχει η μουσική στον κόσμο, ποια δουλειά θα επέλεγε να κάνει, θα μας σώσει τελικά η αγάπη ή θα μας πληγώσει και άλλα πολλά σε ένα πρωινό-απόλαυση με τον MAZOHA στο στούντιο.

Μοναδικός, σαρωτικός MAZOHA στο στούντιο του Avopolis.

O άνθρωπος-κόντρα σε αυτό που νομίζετε.

Press Play.