H επιστροφή της Taylor Swift, με ρεκόρ στα Spotify streamings του Midnights σε μία μόλις μέρα, σημαίνει, αυτόματα, την επιστροφή της ποπ σε μία πιο ώριμη, ντελικάτη μορφή. Παράλληλα, ο Sam Smith με την Kim Petras κάνουν σοβαρό χαμό στο Shazam, ενώ το νέο album των Brit rockers 1975 ακόμα και αν θυμίζει περισσότερο boy band παρά indie, έχει τα φεστιβαλικά sing-along που χρειάζεσαι. Οι Arctic Monkeys δίκαια μένουν εκτός εδώ και εβδομάδες. To νέο τους album νομίζει ότι είναι γραμμένο στα vintage soulful  ‘70s αλλά τα παιδιά ξέρουν να γράφουν μουσική μόνο για μοναχικά και ερωτοχτυπημένα βράδια σε pub, οπότε, thank you, next. 

Σημαντική σημείωση: Μικραίνει ο αριθμός τραγουδιών που μπαίνουν στη New Music Weekly λίστα. Ήταν καιρό στα πλάνα μας και πιθανόν να είναι ένα από τα αντίδοτα στο attention span σύνδρομο. Σας δίνουμε, πιο λίγα, μόλις 10 και μεστά.

Σε τέτοιες εποχές μας λείπουν μουσικοί φάροι όπως ο John Peel που έφυγε 25 Οκτωβρίου του 2004, και όλη την εβδομάδα, σε προσωπικό επίπεδο, γράφω και σβήνω ένα σημείωμα - αφιέρωμα για τον τρόπο που οι εκπομπές του άλλαξαν την ανεξάρτητη μουσική και τη σχέση της με τα media και δη το ραδιόφωνο, αλλά, τόσο ο ραδιοφωνικός θρύλος του όσο και το αφιέρωμα μου, συνέχεια σκοντάφτουν στις κατηγορίες για σεξουαλική εκμετάλλευση ανήλικων κοριτσιών σε περασμένες δεκαετίες, κατηγορίες που ήρθαν στο φως μετά τον  θάνατο του, ίσως, υποσυνείδητα σαν αντίδραση στα δύσκολα παιδικά του βιώματα, καθώς σύμφωνα και με τη βιογραφία του (το βιβλίο της οποίας ακόμα ελπίζω ότι μια μέρα ο Ζώης Χαλκιόπουλος θα μου επιστρέψει), ο Peel δεν μεγάλωσε σε ιδανικό περιβάλλον, είχε διαταραγμένες σχέσεις με τον πατέρα του και όπως συνέβαινε μεταπολεμικά σε πολλά από τα Βρετανικά σχολεία αποκλειστικά για αγόρια, υπήρχε καθημερινή χρήση βίας που ενίοτε κατέληγε και σε σεξουαλική εκμετάλλευση των δυνατότερων προς τις μικρότερες ηλικίες.

Κάπως ξέφυγε το πράγμα σε σχέση με τη νέα μουσική, αλλά η αλήθεια είναι ότι  αν είχαμε ακόμα κάποιον με το μουσικό κύρος (προσοχή γράφω καθαρά για την παρακαταθήκη του σαν επαγγελματία - πιονέρος νέας μουσικής και ελπίζω να μη συγχέεται η θέση μου, με το όποιο ήθος είχε σαν προσωπικότητα) θα διαλέγαμε όλοι λίγο πιο εύκολα τι αξίζει το χρόνο μας και τι όχι, στον πολύπλοκο ψηφιακό κόσμο που καλούμαστε να περιηγηθούμε.

Στο θέμα μας, τα νέα “Ten Rapid” που έλεγαν και οι αγαπημένοι Σκωτσέζοι του Peel, οι Mogwai, είναι εδώ για την τελευταία εβδομάδα του Οκτώβρη.

1. Taylor Swift - Maroon (Taylor Swift)

Θα πρέπει σύντομα να είναι δουλειά κάποιου συντάκτη από το avopolis.gr , η αποτίμηση του Midnights που έσπασε για μία ακόμη φορά τα κοντερ. Το μόνο που εκτιμά το NMW είναι ότι το “Maroon” έχει στόφα hit από αυτά που παίζουν σε everlasting λούπα.

2. Kelela - Happy Ending (Warp Records)

Το άλλο άκρο της εύκολης αλλά λειτουργικής ποπ, είναι η γεμάτη ρίσκα εγκεφαλική εκδοχή της που επί δεκαετίες υποστηρίζουν ετικέτες όπως η Warp. H Kelela τα παίζει όλα για όλα στο επερχόμενο νέο album και εδώ αφήνει για λίγο τις trip hop ατμόσφαιρες και τα μελαγχολικά bass & beats που της πάνε τόσο και μοιράζω αγνό drum & bass πόνο. Το video σκοτώνει επίσης.

3. Mavi - Doves (Mavi)

Δε βγάζει νόημα να δηλώνεις hip hop head και να μην έχεις βουτήξει στο υπέροχο νέο album “Laughing so Hard, it Hurts” του Mavi. Σε σημεία όπως το “Doves” ειδικά, οι φανς του D’Angelo θα το χαρούν άπειρα.

4. NxWorries (Anderson.Paak & Knxwledge) - Where I Go feat. H.E.R. (Stones Throw)

Oι NxWorries για τους οποίους (if you know..) επέστρεψαν με την Η.Ε.R στο πλευρό τους και τα “ζουμερά” r&b grooves σε προτεραιότητα. It feels good brother..

5. Sam Smith feat. Kim Petras - Unholy (UMG)

Απαρηγόρητος και αδικαιολόγητος που κοιμόμουν ενώ αυτό το έπος κέρδιζε μαζικά έδαφος σε όλα τα shazam charts του κόσμου. Ο ορισμός του ΕΠΙΚ.

6. The 1975 - Oh Caroline (Dirty Hit)

Για μισό λεπτό. Οι 1975 δεν υποτίθεται ότι ήταν εδώ για να σώσουν εκ νέου το Βρετανικό ροκ και να ξεσηκώσουν τα main stages των φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Αυτό το Caroline, παρα-ακούγεται σαν να έστησες τους Backstreet Boys με τα studio κόλπα του Lionel Richie.

7. Cerrone - Supernature 2022 edit feat. Brendan Really (Cerrone)

Στο podcast υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία για το πως ο Cerrone έφτιαξε τη φήμη του στους 70-80s disco κύκλους της Νέας Υόρκης. Αυτή την εβδομάδα επανεκδίδει και ελαφρώς ρεμιξάρει τις μεγαλύτερες επιτυχίες του στο album “Cerrone by Cerrone” που κυκλοφορεί η Παριζιάνικη Because.

8. Orbital feat. Sleaford Mods - Dirty Rat (London Music)

90s Orbital rave παραλήρημα με μπόνους κανονάκι τις πρόζες του απόλυτου street crooner της Μεγάλης Βρετανίας.

9. Thee Sacred Souls - Love Is The Way (Daptone)

Η ποπ υπήρχε (και συνεχίζει να υπάρχει) πάντα μέσα στις vintage soul μελωδίες της Daptone φαμίλιας. Εδώ τα νέα της φιντάνια από τη Νότια Καλιφόρνια παραδίδουν ένα ακόμη μελιστάλακτο single.

10. Bibio - Off Goes The Light (Warp)

Μας παίρνει για δεύτερη Warp κυκλοφορία μέσα στη δεκάδα, ειδικά όταν πρόκειται για την επιστροφή του Bibio. Του παραγωγού συνθέτη που έχει μετατρέψει σε “ρουτίνα” τη δημιουργία single και albums με κρυστάλλινο indie pop ήχο, ικανό να φέρει σε άβολη θέση κάθε υποστηρικτή του Sebastien Tellier. Από το φρέσκο BIB10.