«Στην Ελλάδα το 2010 δεν ήξεραν ότι υπάρχει μουσική στην Αραβία που δεν είναι οριεντάλ. Πίστευαν ότι όλα είναι τσιφτετέλι, χορός της κοιλιάς και φαλάφελ»

Στο τρίτο επεισόδιο βγαίνουμε από τη «ζώνη ασφαλείας» μας και ταξιδεύουμε σε προορισμούς της Ανατολής με συνεπιβάτη τον ιδιοκτήτη του μπαρ «micraasia», Δημήτρη Αποστολόπουλο, που μεγάλωσε με τα νανουρίσματα και τις διηγήσεις της γιαγιάς Κατίνας από την Αττάλεια, αναζήτησε τις ρίζες του ακούγοντας house στην Νέα Υόρκη και κάθε του ταξίδι στην Μέση Ανατολή κρύβει μια ιστορία που αξίζει να ακουστεί.

Από τις Μικρασιάτισσες γιαγιάδες της Σμύρνης στα εγγόνια που συνδέουν τα στοιχεία της κουλτούρας τους με αυτά της Δύσης, από την τουρκική ψυχεδέλεια και τα μακάμια του Erkin Koray μέχρι την Felukah στην Νέα Υόρκη, από έναν πομπώδη γάμο κουρδικό σε κάποιο στάδιο μιας πόλης της Συρίας με καφέ και φρούτα σε ένα πρωινό στη Ραμάλα όπου σε ξυπνούν οι ήχοι του μουεζίνη, από το στούντιο των Mashrou Leila στη Βυρηττό στον Φατίχ Ακίν στο δικό μας micraasia στο Γκαζοχώρι.

Ανάμεσα σε ερήμους και αμμόλοφους, τοπία σεληνιακά και ελληνορωμαϊκά βασίλεια, φυσικές λίμνες με τιρκουάζ θερμά ιαματικά νερά σε λευκές «πισίνες» από τραβερτίνη, καταδύσεις στην Ερυθρά θάλασσα και απρόσμενες συναντήσεις με αρχαιολογικά ευρήματα, κοράλια και ναυάγια, μιναρέδες, αρχαίες πόλεις, συναγωγές, κάστρα και σπήλαια, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί γράφουν μουσική για την αγάπη, τον θάνατο τη βία, τον πόνο του χωρισμού, την ένωση, ξεπερνούν την απουσία χώρων ζωντανής μουσικής, την άρνηση μιας βίζα που τους στερεί φεστιβάλ και συναυλίες στη Δύση, στρέφονται στη συλλογική προσπάθεια και τα μικρά live σε δρόμους και αυλές, κι αν και μένουν σε τόπους που η μουσική γνωρίζει σύνορα, αυτοί τα ξεπερνούν. 

Από έναν αυτοσχέδιο ραδιοφωνικό σταθμό σε ένα camp με Συρίους πρόσφυγες στο Αμμάν και το Mawja Radio μέχρι το Drowned By Locals label, από το σάζι, το ούτι, το μπεντίρ και τα κουτάλια των Baba Zula στο δυτικοποιημένο synthesizer του Hamid Al-Shaeri, τις surf επιρροές των Hayvanlar Alemi και την cinematic jazz funk του Charif Megarbane  -που φτάνει κάποιες στιγμές να θυμίζει Air και Stereolab-, Αιγύπτιοι που φωνάζουν «ναι» στους Λιβανέζους, Παλαιστίνιοι που γίνονται ένα με τους στους Ισραηλινούς, Ιορδανοί αγκαλιά με Συρίους, από την Πόλη, τη Βυρηττό, τη Δαμασκό, την Αττάλεια και τη Χεβρώνα, στην Αλεξάνδρεια το Ασουάν, το Λούξορ, την Παλμύρα και την Έφεσο, πόλεις με ομορφιά ξεχωριστή και σημάδια από το ένδοξο ή βασανισμένο παρελθόν.

Γιατί αξίζει να επισκεφτείς τη Χάμα, ποια πόλη του Λιβάνου είναι γεμάτη ελληνικά ονόματα όπως Byblos και Mykonos, ποιος επινόησε τον ηλεκτρονικό μπαγλαμά, ποια είναι η μοναδική χώρα στον αραβικό κόσμο που διαθέτει ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, τι να αναζητήσεις στο Ασουάν, ποια είναι η αίσθηση στη Wadi Rum, γιατί αξίζει να οδηγήσεις από Αντιόχεια μέχρι τα σύνορα της Συρίας, ποια η σχέση του micraasia στο Γκάζι με τον Zeid Hamdan που ίδρυσε τους “Soapkills” μαζί με την Jasmin Hamdan (απλή συνωνυμία κι ας τους είπαμε, αδέρφια, ξαδέρφια, θείους), πώς θέλουν να αποκαλούνται οι κάτοικοι του Λιβάνου, τι συνδέει την Ελλάδα με την Ιορδανία, ποια αραβική πόλη να επισκεφθείς αν θες να πιεις ελεύθερα αλκοόλ, ποιος ο καλύτερος τρόπος να φτάσεις στην Παλαιστίνη.

Ο Δημήτρης Αποστολόπουλος σε μια αναζήτηση της  Ανατολής που ξεκινά στο Manhattan ήδη από τη δεκαετία του 1980 και φτάνει μέχρι σήμερα. Δημήτρης Αποστολόπουλος που όταν δεν μιλά, χορεύει, και κατακλύζει το στούντιο του Avopolis Radio με θυμό για όσα συνέβησαν στην όμορφη Συρία -που είχε την τύχη να γνωρίσει από κοντά λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος-, ενθουσιασμό  μικρού παιδιού για τα χρωματιστά ψάρια που τσιμπούσαν ψωμί από τα χέρια του σε κάποια θάλασσα στην Άκαμπα, θαυμασμό για τον Λίβανο και την κουλτούρα του και ιστορίες που δεν μπορεί να σε αφήσουν αδιάφορο.

Καλή ακρόαση!!! 

 

Ο Δημήτρης Αποστολόπουλος είναι ιδιοκτήτης του μπαρ “micraasia” στο Γκάζι, ιδρυτής του πολιτιστικού συλλόγου «ΟΙ ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ» και του φεστιβάλ Εναλλακτικής Μουσικής και Τέχνης από την Μέση Ανατολή “MEASAF” Φεστιβάλ (Middle EastAlternative Sound & Arts Festival / MEASAF) και σκηνοθετεί την παράσταση «KUZUM YALLA” που ανεβαίνει 2 και 9 Ιουνίου στο “micraasia”. Ο μεσαίος όροφος του σπιτιού όπου στεγάζεται η ταράτσα του “MICRAASIA” είναι ο χώρος που πραγματοποιήθηκαν τα γυρίσματα της ταινίας του Πάνου Κούτρα “Στρέλλα”. Τιμής ένεκεν ονομάστηκε “Micraasia- Strellas House” και είναι ο κλειστός χώρος όπου διοργανώνονται πάρτι και events κατά τους χειμερινούς μήνες, όταν η ταράτσα του “micraasia” κλείνει λόγω εποχής.