New Music Weekly: Skrillex 2.0.
-
in POP CULTURE
Ο Δημήτρης Λιλής ξεχωρίζει κάθε εβδομάδα τις καλύτερες νέες κυκλοφορίες και τις παρουσιάζει μέσω podcast, Spotify playlist και YouTube videos. Πατήστε play.
Οκτώ χρόνια αναμονής για νέα μουσική από Skrillex είναι πολλά; Αν ναι, το διπλό album Don’t Get Too Close / Quest For Fire που βγήκε την Παρασκευή με 27 νέες συνθέσεις είναι ικανό να ξεκαλοκαιριάσει τους φίλους της emo rap και του bass house. Σε άλλα νέα, το επεισόδιο 40 του NMW περιλαμβάνει μέτριας δυναμικής κυκλοφορίες, πράγμα που σημαίνει ότι μία ακόμη μίξη δίσκων από λιγότερο προβεβλημένα labels με κομμάτια που απαιτούν παραπάνω από μία ακρόαση για να χωνευτούν, συνθέτουν την δεκάδα της εβδομάδας 15-22 Φεβρουαρίου.
*Μην ξεχάσετε να ακολουθήσετε ή να μοιραστείτε την σχετική Spotify playlist όπως αυτή ανανεώνεται κάθε εβδομάδα.
1. Toxe - Red Eye (PAN)
Στην έβδομη συνέχεια της σειράς soundtrack με τίτλο “Entopia”, η Σουηδέζα DJ και παραγωγός Toxe συνοδεύει με ήχους από το οικείο και καθημερινό της περιβάλλον το μικρού μήκους φιλμ "The Story Of Leonora" των Clemens Stumpf και Cleis Vandam.
2. IAMDDB - Where Did The Love Go? (WAEV Entertainment)
Η Diana De Brito από την Ανγκόλα (μέσω Μάντσεστερ) θεωρείται εδώ και περίπου μια πενταετία το μέλλον της R&B και σχεδόν σε κάθε νέα κυκλοφορία της επιβεβαιώνει όσους έχουν από το 2018 ποντάρει πάνω της. Εδώ, συνεχίζοντας το vibe που χαρακτηρίζει album όπως το πρόσφατο της Kelela, παντρεύει την soul και τις urban jazz ρίζες της με το drum & bass.
3. Janelle Monáe feat. Seun Kuti & Egypt 80 - Float (Bad Boy Records)
Τα πνευστά των Seun Kuti And Egypt 80 απογειώνουν ένα ακόμη πιασάρικο hook (“I don’t walk, now I float”) της Janelle Monáe. Τι ωραία που οι νέες ποπ βασίλισσες μπορούν ακόμα να ξεχωρίσουν που βρίσκεται η σωστή μουσική και φροντίζουν να τη μπουστάρουν ανάλογα.
4. Maxo - Free (Def Jam)
Από τα ανερχόμενα (και με oldschool υπόβαθρο) ονόματα στο πρόσφατα κατάλογο της ιστορικής Def Jam, o Maxo στα 28 του ντροπάρει το δεύτερο μεγάλης διάρκειας album του και συνεχίζει να εξελίσσει τον ήχο του. Αυτή τη φορά φλερτάρει περισσότερο με τα jazzy blunted beats και ανάλογα ατμοσφαιρική είναι και η ραπ ερμηνεία του.
5. Skrillex, Missy Elliot, Mr. Oizo - RATATA (OWSLA)
Κάτι σαν mash-up αλλά με τη χαρακτηριστική club δυναμική που έχει κάθε Skrillex βόμβα, ικανή να αλλάξει την ροή ενός party και να γεμίσει με εντυπώσεις τύπου «από που ήρθε αυτό τώρα;» τον χώρο. Ίσως το πιο εντυπωσιακό κομμάτια από την επικό διπλό album που σήμανε την επιστροφή του Skrillex στη δισκογραφία.
6. Flo Milli - Nasty Dancer (RCA Records)
Μοιραία, το επόμενο κύμα μετά την επιστροφή του oldschool στο ραπ είναι ο νέος κύκλος όπου το είδος μπλέκεται με Miami Bass και electro (τύπου Afrika Bambaataa) beats. Η Flo Milli το ξέρει και ακολουθεί τα χνάρια της Missy.
7. Barry Can't Swim - Sunsleeper (Ninja Tune)
Λίγο από το ανθεμικό piano house της Νέας Υόρκης και λίγο από τα afro φωνητικά που εξακολουθούν να εντυπωσιάζουν την Ευρώπη και ο Barry Can't Swim μπαίνει επίσημα στις λίστες με τα υποψήφια anthems για το φετινό καλοκαίρι. So fresh.
8. Nona Hendryx - Scream -Michael The Lion remix- (Soul Clap Records)
Στα 10α γενέθλια της Soul Clap Records, o Michael The Lion μετατρέπει σε must play funky house ύμνο το υπέροχο "Scream" της Nona Hendryx. "Scream like you want it, scream like you mean it"
9. Los Yesterdays - Who Made You You? (Penrose Records)
Η Penrose είναι sublabel της Daptone και δεν σταματά να μας τροφοδοτεί με την καλύτερη χειροποίητη soul στην πιάτσα. Αυτή την φορά, το 7ιντσο του Los Yesterdays, θυμίζει τα πάντα από την χρυσή 60s εποχή της soul και αυτό είναι που το κάνει ακαταμάχητο (bonus το απίστευτο video που το συνοδεύει).
10. Meet Me @ The Altar - Kool (Fueled By Ramen)
Τρία μιλένιαλ κορίτσια αντιγράφουν την πανκ ποπ των Everclear και των Green Day (το ριφ του Kool είναι ίδιο με το "Brain Stew") και δεν τρέχει μία. Είναι τέτοια η ανάγκη της μουσικής βιομηχανίας να ανακυκλώσει τις καλύτερες στιγμές της που επίσημα αποθεώνει κάθετι που αντιγράφει σωστά τα 90s. Damn, το Insomniac είναι μακράν το πιο αδικημένο album των Green Day και τα 2 πρώτα LPs των Everclear του Art Alexakis θέλoυν νέο μάστερινγκ asap.