Τα πρωινά είναι σαφώς καλύτερα με βιωματική μουσική. Έχετε ποτέ αγαπήσει μια μπάντα τόσο πολύ ώστε να μην μπορείτε παρά να ακούσετε όλους της τους δίσκους μονομιάς; Αν ναι, με καταλαβαίνετε απόλυτα. Λάτρεψα τους E.S.T. αλλιώς Esbjorn Svensson Trio από το πρώτο κιόλας play, γιατί αυτό που ήθελαν να πουν μου το μετέδωσαν χωρίς σάλτσες και φλυαρίες. Η αγαπημένη μου jazz είναι αυτή των piano trio. Δηλαδή σχηματισμός trio και σύνθεση το πιάνο, τα τύμπανα και το μπάσο. Το θεωρώ πιο έξυπνο να συνδυαστούν αυτά τα τρία και να συναρπάσουν, μακριά από καραμούζες και ενοχλητικά πρίμα στα αυτιά του ακροατή. Οι Σουηδοί E.S.T. κατέχουν τον πολυτελή ήχο της ιδανικής jazz τριάδας αλλά δεν μένουν μόνο εκεί. Ακούγοντας τους, εύκολα μπορεί κάποιος να διακρίνει πέρα από τα κινηματογραφικά στοιχεία, αυτά της Rock και της πειραματικής Electronica χωρίς να χάνει το νόημα. Ας πούμε ότι τα κομμάτια τους κορυφώνουν με έναν πολυδιάστατο τρόπο, φτάνοντας στην μελωδική φασαρία που θα διάλεγε κατά αναλογία μια σωστή Post Rock μπάντα ενδεχομένως. Το πιάνο από τη μία να ακούγεται κρύσταλλο και από την άλλη, πειράζοντας το όπως μόνο ο Svensson ξέρει, το κάνει να ακούγεται μυστήριο. Το μπάσο χτυπάει σωστά ενώ με ένα δοξάρι και ένα σωστό πετάλι ακούγεται και πάλι σούπερ ηλεκτρικό καθώς τα τύμπανα από τα smooth jazz χτυπήματα να φτάνουν στο σημείο να σε κάνουν να νιώθεις ότι ακολουθούν ρυθμούς που δεν έχεις ξανακούσει.