«Στα live έχεις την ευκαιρία να φτιάξεις κάτι εξωκοσμικό. Πέρα από τη ρουτίνα. Είναι μια τελετουργία»

Μανώλης Αφολάνιο που μεγάλωσε στα Πατήσια ανάμεσα σε κλασικά νιγηριανά ακούσματα, την pop μουσική των mid 80’s, ό,τι ακουγόταν στο ραδιόφωνο και ό,τι πρόβαλλε την περίοδο εκείνη η ΕΡΤ1, ΕΡΤ2 και λίγο αργότερα το MTV, για να βρεθεί έφηβος στα πρώτα freestyle sessions επηρεασμένος από τις κασέτες, την urban κουλτούρα κι ό,τι έφερνε από τον δρόμο ο αδερφός του – κάπως πιο αλητάκος- Μιχάλης, να περιπλανηθεί τα επόμενα χρόνια  της ζωής του μέχρι σήμερα σε dub, funk, nu-jazz, soul, ethnic και  world pop μονοπάτια, να βρεθεί σε μουσικά σχήματα, μπάντες και κολεκτίβες αγαπημένες, -«Παράγοντες», Urbanix, Imam Baildi, Boogie Base, Palyria-, να αλλάξει ονόματα, διαδρομές, να απολαύσει τη συμμετοχή του σε παραστάσεις στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στο Ωδείο Αθηνών, να πειραματιστεί με ήχους του Ιάννη Ξενάκη και το αρχαίο θέατρο, να δοκιμάσει πιο παράδοξες συνεργασίες, όπως αυτή με τον Φίλιππο Πλιάτσικα, να μελετήσει τη soul, τη jazz και να παραμείνει σε κάθε περίπτωση ο Mc Yinka χωρίς ποτέ να «βάλει πολύ νερό στο κρασί του». 

Mc Yinka που γοητεύεται από ό,τι «μπασταρδεμένο» και παρέα με οκτώ παραγωγούς παίρνει θέση curator, μαγειρεύει ημέρες καραντίνας και σερβίρει το “Diving” που βυθίζεται στον λονδρέζικο ήχο αναμειγνύοντας την αγαπημένη του drum ‘n’ bass από όπου ξεκίνησε, την dub, το grime, το dubstep, τα garage beats με αιχμηρά φωνητικά μέσα σε δέκα  αγγλόφωνα tracks. 

Μουσικός, performer, vocal coach, ηθοποιός, rapper, μπασίστας, τραγουδοποιός, mc, master of ceremonies, τελετάρχης μιας νέας γιορτής, είναι αυτός που ξέρει να παίρνει το μικρόφωνο και να χτίζει μια εξωκοσμική ατμόσφαιρα με τις λέξεις, τα beats και να ενώνει το κοινό με την μαγεία του κόσμου της μουσικής. 

Από τις ρίζες του Μανώλη Αφολάνιο και τη φυλή Yoruba, τον Fela Cuti, τον King Sunny Ade στα party και τους γάμους στην οικογένεια, σε ένα Afro Reggae Festival στον Άλιμο όπου βρέθηκε παιδί και άκουσε ζωντανά Alpha Blondy, από το πρώτο τζαμάρισμα στο σπίτι κάποιου φίλου, το «Μυστήριο», τα jam sessions σε Μιχαλακοπούλου, Κηφισιά κι όπου αλλού, στη σύγχρονη Αθήνα, το Βοτανικό, τα Πετράλωνα, το Θησείο, το blend στοιχείο της Αθήνας που συνδυάζει την «καφρίλα» της Ομόνοιας με τα σοκάκια, τα νεοκλασικά σπίτια των γύρω περιοχών και την Ακρόπολη, τους Hydroliq, το μπάσο και το πρώτο άλμπουμ που πλησιάζει κι εκεί, από τον Herby Hancock, τους Roots, τους Wu-Tang, τους Common Sense στον Μητροπάνο, τον Καζατζίδη, τον Μπιθικώτση και τον Στράτο Διονυσίου, από την αγάπη του και τη χροιά του diversity που υπάρχει σε ό,τι κάνει, στην κανονικοποίηση του συντηρητισμού στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, το πιο celestial στοιχείο του Κεραμεικού και την αγάπη του για τις performance που συνδυάζουν ελεύθερα το spoken word στοιχείο, τον χορό και την κίνηση. 

Όλα εδώ σε ένα podcast σχεδόν μιας ώρας που μας συστήνει με τον καλύτερο τρόπο τον καταιγιστικό, “πάντα στην γύρα”, “όπου παίζει ρυθμός, παίζει λόγος” Emmanuel Olayinka Afolayan και το “Diving”.

To «Diving» είναι το έκτο ολοκληρωμένο studio album του Mc Yinka και κυκλοφορεί σε βινύλιο από τη δισκογραφική εταιρεία Mind the Wax και σε όλες τις μουσικές πλατφόρμες από τη Stay Independent. 

“Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου είχα πάντα επαφή με τη bass μουσική, είτε στα πρώτα βήματα μου σαν MC να χώνω σε drum &  bass parties, είτε όταν έπαιζα μπάσο στους direct connection μια electro dub μπάντα.

Μετά ήρθε το dubstep, το grime και άλλα είδη που παρέπεμπαν στον ήχο του Λονδίνου και όχι μόνο. Ένας ήχος επηρεάστηκε από την παρουσία των Τζαμαϊκανών και άλλων μεταναστών στην Αγγλία και τον οποίο μέσα στα χρόνια αγάπησα.

Η αρχή του δίσκου έγινε τυχαία με κάποια beats που μου έστειλε ο wosui το 2017 και διάλεξα το beat για το «Playing with time». Μετά ήρθε η πρώτη καραντίνα και μετά η δεύτερη, τότε δημιουργήθηκαν τα πρώτα 5-6 κομμάτια και και μαζί με κάποια άλλα, που έγραψα πιο πρόσφατα, δημιουργήθηκε το «Diving».

Σε αυτόν τον δίσκο νιώθω ότι προκαλώ τον εαυτό μου μέσα από νέες συνεργασίες και φρέσκα beats, ψάχνοντας νέους τρόπους έκφρασης. Παράλληλα ανακαλώ τα πρώτα συναισθήματα που είχα όταν ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με αυτή τη μουσική.

Long live the BASS CULTURE.”

ΥΙΝΚΑ 

Φωτογραφία: Πέτρος Σκούτας