Πεισματάρικο το ετήσιο δίπολο όπου ορίζεται το σκεπτικό της λίστας των ετήσιων επανεκδόσεων για το Rock & Roll Circus. Μια  επαναλαμβανόμενη, ακλόνητη πεποίθηση, που ίσως να θυμάστε και από το περσινό top. Το αστείο είναι πως πάντα δύο ατάκες είναι εκείνες που οριοθετούν αυτή τη λίστα. Αφενός, εκείνη του Γιαννάκη του Γκούμα και την trademark παράφρασή του στο δημώδες για τη μύγα και το ξύγκι, κι από την άλλη, η επωδός που ηχεί ως λούπα αυτού του φίλου που κάθε φορά, όταν με κομμένα τα ήπατα ανακαλύπτει κάτι πρωτάκουστο για εκείνον, αναρωτιέται «πόσα ακόμη δε γνωρίζουμε».

Επικυρώνοντας λοιπόν αυτή την παραδοχή, το Rock & Roll Circus παρουσιάζει στο νέο του podcast 10 επανεκδόσεις για το 2022, χωρίς αξιολογική σειρά, ποντάροντας πως μερικές θα αποδειχθούν εφήμερες μα κι άλλες τελικά διαχρονικές.

1. Branko Mataja – Over Fields And Mountains (Numero)

Οι φίλοι μας στη Numero συνέταξαν ένα δελτίο τύπου , όπου ενώνουν τα spaghetti westerns και τους Morricone ήχους, με τον Omar Khorshid και τη 90s bedroom psychedelia. Η δική μας εγγύτητα στους δρόμους του Βελιγραδίου, «επεξηγεί»  τούτες  τις ηχογραφήσεις, υπό μιαν έννοια, σαν a priori κτήμα μας.

2. Archie James Cavanaugh – Black And White Raven (Numero)

Soul, Funk, AOR, private αμερικανιά από το 1980, η crossover επιλογή της χρονιάς προστάζει “Take It Easy” στο εισαγωγικό κομμάτι, εκκινώντας από το breezy yacht ήχο μα με βαρίδι προς τη λήθη, το χάρτη που έγραφε Αλάσκα.

3. Lou Reed – Words & Music (Light In The Attic)

Μάιος του 1965 κι ο Lou στέλνει ένα tape με ένα γράμμα και παραλήπτη τον εαυτό του. Ο τρόπος κατοχύρωσης δικαιωμάτων, αυτό το “poor man’s copyright” αποκαλύπτεται σήμερα, με ένα δεδομένο μουσικολογικό ενδιαφέρον που σχηματίζει τη ρίζα με το όνομα Dylan.

4. Allison & the South Funk Boulevard Band – s/t (Superfly)

Crossover soul, με βάση το Crazy Cajun label, μέλη των T. S. U. Tornadoes και καμιά άλλη πληροφορία για την παρέα. Το γαλλικό δισκοπωλείο Superfly συνεχίζει να ανασύρει με τις φροντισμένες εκδόσεις του, όσα αξίζει να ειπωθούν.

5. Magician – s/t (Trunk)

Εικόνα 70s progressive, ήχος 73 library, κυκλοφορία το 1978. Συνταγή αποτυχίας, το δίχως άλλο, για την εποχή του, μανούλα ο Trunk στο να ανασύρει αυτό το  - τελικά- brit jazz lp που εκ νέου έγινε γρήγορα sold out το 2022, σε πολλαπλάσιες όμως κόπιες από την original έκδοσή του.

6. John Coltrane – Blue Train (Tone Poet / Blue Note)

Ο δίσκος είναι από μόνος του εμβληματικός. Κι ενώ το 2022 είχαμε και την έκδοση της Acoustic Sounds του δίσκου του με τον Ellington (ή καλύτερα το δίσκο τού Ellington με εκείνον), το stereo/mono project της Tone Poet, εντός και εκτός σημειολογίας, δε μπορεί να μείνει εκτός δεκάδας.

7. Mavis Staples – We’ll Never Turn Back (ANTI)

Κι όμως, 25 χρόνια πέρασαν από το ουσιαστικό σόλο comeback της Mavis . Είχε προηγηθεί το 2005 το I Believe To My Soul με τη μεγάλη σπουδαία παρέα, όμως δύο χρόνια μετά, ο Ry Cooder της έπιασε το χέρι προς ένα νέο, μα αρχέγονο, καινούργιο δρόμο.

8. Charles Stepney – Step On Step (International Anthem)

Εστίασε ευστόχως ο Δημήτρης Λιλής στο κείμενό του, επανεξετάσαμε την ουσία της κυκλοφορίας στο podcast για την Cadet, και επιμένουμε εκ νέου πως αυτές οι demo ηχογραφήσεις αποτελούν σπουδαίο αρχειακό υλικό, υπερβαίνοντας ένα ετήσιο τοπ.

9. The Clash – Combat Rock / The People’s Hall: 40^th Anniversary (Columbia)

Τριπλό LP, με όσα γνωρίζετε αλλά και μια ιστορία γραμμένη πριν την κυκλοφορία του δίσκου. Όσοι αναρωτιούνται σκωπτικά τι νέο και ουσιαστικό μπορεί να προστεθεί σε ένα ήδη εμβληματικό LP, θα εκπλαγούν.

10. Howard McGhee  - Dusty Blue (New Land)

1961, Bethlehem κι ένα LP με δυσπρόσιτες έως σήμερα εκδόσεις, χάρη στη New Land που μπήκε και την περασμένη χρονιά στα top του Rock & Roll Circus χάρη στο Night Lights του Gerry Mulligan, γίνεται προσβάσιμο και τελικά αναγκαίο. Έστω για τους bop θιασώτες.